Chroom

Driewaardige chroomverbindingen (Cr-III) zijn onmisbaar voor een goede gezondheid van mens en andere zoogdieren. Als het lichaam te weinig chroom binnen krijgt, kan de suikerstofwisseling ontregeld worden en dat vergroot de kans op hart- en vaatzieken.
Chroom kan ook giftig zijn. Omdat er verschillende chroomverbindingen zijn, is er ook variatie in giftigheid. De gezondheidsrisico's als gevolg van blootstelling aan chroom zijn afhankelijk van de mate van oxidatie. In metaalvorm is chroom nauwelijks toxisch. Maar zeswaardig chroom (Cr-VI) is wel degelijk toxisch.

Chromaten kunnen ontstaan door oxidatie uit driewaardig chroom en chroommetaal. Blootstelling aan chroom kan leiden tot allergische reacties, zoals eczeem. Bij chromaten is de kans op deze overgevoeligheidsreacties nog groter. Chromaten kunnen er ook voor zorgen dat erfelijk materiaal verandert en na inademen kan longkanker ontstaan.

Mensen kunnen op een aantal manieren blootgesteld worden aan chroom: door ademen, eten, drinken en door huidcontact met chroom of chroommengsels. Het chroomgehalte in de lucht en het water is laag. In het drinkwater is het chroomgehalte doorgaans laag, maar besmet putwater kan het gevaarlijke chroom(IV); hexavalent chroom bevatten. Meestal is het zo dat mensen die chroom(III) binnen krijgen, dit via het voedsel binnenkrijgen, omdat chroom(III) van nature in veel groenten, fruit, gisten en granen voorkomt. Verschillende methoden van voedselbereiding en voedselopslag kunnen het gehalte chroom in het voedsel veranderen. Wanneer men voedsel opslaat in stalen tanks of blikken, kan de chroomconcentratie stijgen.