Albumine is kwantitatief het belangrijkste en het meest voorkomende eiwitmolecuul in het bloedplasma. Het zorgt voor het reguleren van het bloedvolume en fungeert als transporteiwit voor o.a. bepaalde hormonen. Normaal gesproken wordt albumine nauwelijks doorgelaten door de nieren en is er slechts een spoortje aantoonbaar in de urine. Bij chronische laaggradige ontstekingen geassocieerd met oxidatieve schade aan het vaatendotheel, treedt er geleidelijk aan steeds meer lekkage op van kleine hoeveelheden albumine in de urine (microalbuminurie). Dit komt vaker voor bij mensen met het metabool syndroom, diabetes en hypertensie en wordt geassocieerd met een verhoogde kans op hart- en vaatziekten. Omdat het in een gezonde situatie niet uit de bloedhaarvaten kan treden, speelt het een belangrijke rol bij de handhaving van de juiste osmotische druk in de bloedvaten.