Haar wordt gevormd door een instulping van de kiemlaag in de huid, het haarzakje. Dit is de haarfollikel. In de wand van de haarfollikel zit halverwege een talgkliertje. De bodem van de haarfollikel is verdikt en wordt haarbulbus genoemd. Het in de huid weggezonken deel van de haar zelf heet de haarwortel. Het zichtbare gedeelte van de haar, dat boven de huid uitsteekt is de haarschacht. De haarbulbus heeft een uitholling, de haarpapil, waarin zich bindweefsel bevindt, met zenuwtakjes en een aantal capillairen. Van hieruit wordt de haarbulbus verzorgd.

 

Er vindt mitose plaats, waardoor de haar geleidelijk naar buiten wordt opgeschoven: de haar groeit. Tijdens dit proces verhoornen de haarcellen en gaan ze dood. Een haar is opgebouwd uit keratine en bestaat uit een schors‐ en een merglaag en haarschubben. De haarschubben vormen een beschermende laag.

 

Op het behaarde hoofd zitten zo’n 100.000 tot 200.000 haren die per week gemiddeld drie millimeter groeien en die een levensduur van twee tot zes jaar hebben. Per dag vallen gemiddeld 50 tot 100 hoofdharen uit. Nadat een haar is uitgevallen, wordt er vanuit de haarbulbus gewoonlijk een nieuwe gevormd. Net als de huidskleur is ook de haarkleur afhankelijk van de hoeveelheid pigment dat in de epidermis gevormd wordt.

 

Het haar is een dagboek van de mineralen en spoorelementen in de afgelopen maanden. Het haar is via de haarwortel aangesloten op de bloedsomloop en slaat in de haarcellen de in het bloed circulerende stoffen op, zoals mineralen en spoorelementen, maar ook toxische zware metalen. De concentratie van deze stoffen in het haar is een nauwkeurige afspiegeling van de concentraties in de omringende weefsels. Na het afsterven van de haarcellen blijft de concentratie van de stoffen in de haarcel bewaard. Door de geringe groei van het haar (ongeveer 1 cm per maand) slaat het haar ook stoffen op, die in zeer lage concentraties in het bloed circuleren. Toxische metalen concentreren zich in zachte weefsels, niet in bloed of urine. Dit maakt het haar zeer geschikt voor de bepaling van spoorelementen in het lichaam.